Forside www.vivit.dk/kirkeaar.htm

2. påskedag (I)

Indgang (introitus)

I: Herren giver dig et land,
I+II: der flyder med mælk og honning. Halleluja.
For at for at Herrens lov må være på dine læber. Halleluja. (2 Mos 13,5.9)  
1: Halleluja. Tak Herren, påkald hans navn!
Kundgør hans gerninger for folkene! (Sl 105,1)
II: Ære være Faderen og Sønnen og Helligånden,
Som i begyndelsen, så nu og altid, og i al evighed. Amen.

Kollekt

Herre, vor Gud, himmelske Fader! Du, som åbenbarede din Søn for de to disciple, som gik til Emmaus, vi beder dig, at du med dit ord og din Helligånd også vil oplyse vore hjerter, så vi bliver stærke og faste i troen og trolig holder os til dit ord gerne taler derom og bruger det flittigt, for at vi, selv om vi med Kristus skal lide meget ondt her på jorden, dog altid ved dit ord må have den rette trøst, indtil vi efter dette liv opvækkes til det evige liv ved din Søn, Jesus Kristus, vor Herre, som med dig lever og regerer i Helligånds enhed, én sand Gud fra evighed og til evighed. Amen.

Læsning fra Det gamle Testamente: Salme 22,22b-32

Du har svaret mig!
Jeg vil forkynde dit navn for mine brødre,
i forsamlingens midte vil jeg lovprise dig:
Lovpris Herren, I der frygter ham, vis ham ære, hele Jakobs slægt,
frygt ham, hele Israels slægt!
For han viste ikke foragt og afsky for den hjælpeløses nød;
han skjulte ikke sit ansigt for ham, men hørte, da han råbte om hjælp.
Du er min lovsang i den store forsamling,
jeg indfrier mine løfter for øjnene af dem, der frygter Herren.
De ydmyge skal spise og mættes, de, der søger Herren, skal lovprise ham,
og de skal få nyt mod for evigt.
Hele den vide jord skal huske Herren og vende tilbage til Herren;
alle folkenes slægter skal kaste sig ned for dig.
For kongemagten tilhører Herren, han hersker over folkene.
Ja, alle, der sover i jorden, skal kaste sig ned for ham,
alle, der stiger ned i støvet, skal falde på knæ for ham.
Men jeg vil leve for ham, og mine efterkommere skal tjene ham.
Der skal forkyndes om Herren for kommende slægter,
man skal forkynde hans retfærdighed for folk, der fødes,
for han greb ind!

Lektie: Apostlenes Gerninger 10,34-41

Så tog Peter ordet og sagde: "Nu forstår jeg, at Gud ikke gør forskel på nogen, men at han i et hvilket som helst folk tager imod den, der frygter ham og øver retfærdighed. Det er det ord, Gud sendte til Israels børn, da han forkyndte fred ved Jesus Kristus; han er alles Herre. I ved, hvad der er sket i hele Judæa, det der begyndte i Galilæa efter den dåb, Johannes prædikede: hvordan Gud salvede Jesus fra Nazaret med Helligånd og kraft, og hvordan Jesus færdedes overalt og gjorde vel og helbredte alle, der var under Djævelens herredømme; for Gud var med ham. Og vi er vidner om alt det, han gjorde i jødernes land såvel som i Jerusalem. Ham, som de slog ihjel ved at hænge ham på et træ, ham oprejste Gud på den tredje dag og lod ham træde synlig frem, ikke for hele folket, men for os, der i forvejen var udvalgt af Gud til at være vidner, vi som spiste og drak sammen med ham, efter at han var opstået fra de døde."

Evangelium: Lukas 24,13-35

Men samme dag var to af disciplene på vej til en landsby, som ligger tres stadier fra Jerusalem og hedder Emmaus; de talte med hinanden om alt det, som var sket. Og det skete, mens de gik og talte sammen og drøftede det indbyrdes, kom Jesus selv og slog følge med dem. Men deres øjne holdtes til, så de ikke genkendte ham. Han spurgte dem: "Hvad er det, I går og drøfter med hinanden?" De standsede og så bedrøvede ud, og den ene af dem, Kleofas hed han, svarede: "Er du den eneste tilrejsende i Jerusalem, der ikke ved, hvad der er sket i byen i disse dage?" "Hvad da?" spurgte han. De svarede: "Det med Jesus fra Nazaret, som var en profet, mægtig i gerning og ord over for Gud og hele folket - hvordan vore ypperstepræster og rådsherrer har udleveret ham til dødsstraf og korsfæstet ham. Og vi havde håbet, at det var ham, der skulle forløse Israel. Men til alt dette kommer, at det i dag er tredje dag, siden det skete. Og nu har nogle af kvinderne iblandt os forfærdet os; de var tidligt i morges ude ved graven, men fandt ikke hans legeme og kom tilbage og fortalte, at de i et syn havde set engle, som sagde, at han lever. Nogle af dem, der er sammen med os, gik så ud til graven og fandt det sådan, som kvinderne havde sagt, men ham selv så de ikke."
Da sagde han til dem: "I uforstandige, så tungnemme til at tro på alt det, profeterne har talt. Skulle Kristus ikke lide dette og gå ind til sin herlighed?" Og han begyndte med Moses og alle profeterne og udlagde for dem, hvad der stod om ham i alle Skrifterne.
De var næsten fremme ved den landsby, de var på vej til, og Jesus lod, som om han ville gå videre. Men de holdt ham tilbage og sagde: "Bliv hos os! Det er snart aften, og dagen er allerede gået på hæld." Så gik han med ind for at blive hos dem. Og mens han sad til bords sammen med dem, tog han brødet, velsignede og brød det og gav dem det. Da åbnedes deres øjne, og de genkendte ham; men så blev han usynlig for dem. De sagde til hinanden: "Brændte vore hjerter ikke i os, mens han talte til os på vejen og åbnede Skrifterne for os?"
Og de brød op med det samme og vendte tilbage til Jerusalem, hvor de fandt de elleve og alle de andre forsamlet, som sagde: "Herren er virkelig opstået, og han er set af Simon." Selv fortalte de, hvad der var sket på vejen, og hvordan de havde genkendt ham, da han brød brødet.

Translation: English: NKJ (New King James 1982) eller KJV (King James Version).
Kilde for oversættelsen til Farsi og Cantonese:
https://www.wordproject.org/bibles/parallel/b_40/

ENGLISH

Psalm 22:22-31
22 I will declare thy name unto my brethren: in the midst of the congregation will I praise thee.
23 Ye that fear the LORD, praise him; all ye the seed of Jacob, glorify him; and fear him, all ye the seed of Israel.
24 For he hath not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; neither hath he hid his face from him; but when he cried unto him, he heard.
25 My praise shall be of thee in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.
26 The meek shall eat and be satisfied: they shall praise the LORD that seek him: your heart shall live for ever.
27 All the ends of the world shall remember and turn unto the LORD: and all the kindreds of the nations shall worship before thee.
28 For the kingdom is the LORD's: and he is the governor among the nations.
29 All they that be fat upon earth shall eat and worship: all they that go down to the dust shall bow before him: and none can keep alive his own soul.
30 A seed shall serve him; it shall be accounted to the Lord for a generation.
31 They shall come, and shall declare his righteousness unto a people that shall be born, that he hath done this.

Acts 10:34-41
34 Then Peter opened his mouth, and said, Of a truth I perceive that God is no respecter of persons:
35 But in every nation he that feareth him, and worketh righteousness, is accepted with him.
36 The word which God sent unto the children of Israel, preaching peace by Jesus Christ: (he is Lord of all:)
37 That word, I say, ye know, which was published throughout all Judæa, and began from Galilee, after the baptism which John preached;
38 How God anointed Jesus of Nazareth with the Holy Ghost and with power: who went about doing good, and healing all that were oppressed of the devil; for God was with him.
39 And we are witnesses of all things which he did both in the land of the Jews, and in Jerusalem; whom they slew and hanged on a tree:
40 Him God raised up the third day, and shewed him openly;
41 Not to all the people, but unto witnesses chosen before of God, even to us, who did eat and drink with him after he rose from the dead.

Luke 24:13-35
13 And, behold, two of them went that same day to a village called Emmaus, which was from Jerusalem about threescore furlongs.
14 And they talked together of all these things which had happened.
15 And it came to pass, that, while they communed together and reasoned, Jesus himself drew near, and went with them.
16 But their eyes were holden that they should not know him.
17 And he said unto them, What manner of communications are these that ye have one to another, as ye walk, and are sad?
18 And the one of them, whose name was Cleopas, answering said unto him, Art thou only a stranger in Jerusalem, and hast not known the things which are come to pass there in these days?
19 And he said unto them, What things? And they said unto him, Concerning Jesus of Nazareth, which was a prophet mighty in deed and word before God and all the people:
20 And how the chief priests and our rulers delivered him to be condemned to death, and have crucified him.
21 But we trusted that it had been he which should have redeemed Israel: and beside all this, to day is the third day since these things were done.
22 Yea, and certain women also of our company made us astonished, which were early at the sepulchre;
23 And when they found not his body, they came, saying, that they had also seen a vision of angels, which said that he was alive.
24 And certain of them which were with us went to the sepulchre, and found it even so as the women had said: but him they saw not.
25 Then he said unto them, O fools, and slow of heart to believe all that the prophets have spoken:
26 Ought not Christ to have suffered these things, and to enter into his glory?
27 And beginning at Moses and all the prophets, he expounded unto them in all the scriptures the things concerning himself.
28 And they drew nigh unto the village, whither they went: and he made as though he would have gone further.
29 But they constrained him, saying, Abide with us: for it is toward evening, and the day is far spent. And he went in to tarry with them.
30 And it came to pass, as he sat at meat with them, he took bread, and blessed it, and brake, and gave to them.
31 And their eyes were opened, and they knew him; and he vanished out of their sight.
32 And they said one to another, Did not our heart burn within us, while he talked with us by the way, and while he opened to us the scriptures?
33 And they rose up the same hour, and returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and them that were with them,
34 Saying, The Lord is risen indeed, and hath appeared to Simon.
35 And they told what things were done in the way, and how he was known of them in breaking of bread.


FARSI / PERSISK

مزامير ايش 22
22  نام تو را به برادران خود اعلام خواهم کرد؛ در میان جماعت تو را تسبیح خواهم خواند.
23  ای ترسندگان خداوند او را حمد گویید؛ تمام ذریت یعقوب او را تمجید نمایید و جمیع ذریت اسرائیل از وی بترسید.
24  زیرا مسکنت مسکین را حقیر و خوار نشمرده، و روی خود را از او نپوشانیده است؛ و چون نزد وی فریاد برآورد، او را اجابت فرمود.
25  تسبیح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهای خود را به حضور ترسندگانت ادا خواهم نمود.
26  حلیمان غذا خورده، سیر خواهند شد؛ و طالبان خداوند او را تسبیح خواهند خواند؛ و دلهای شما زیست خواهد کرد تا ابدالآباد.
27  جمیع کرانه‌های زمین متذکر شده، بسوی خداوند بازگشت خواهند نمود؛ و همهٔٔ قبایل امّت‌ها به حضور تو سجده خواهند کرد.
28  زیرا سلطنت از آن خداوند است و او بر امّت‌ها مسلط است.
29  همهٔ متموّلان زمین غذا خورده، سجده خواهند کرد؛ و به حضور وی هر که به خاک فرو می‌رود رکوع خواهد نمود؛ و کسی جان خود را زنده نخواهد ساخت.
30  ذریتی او را عبادت خواهند کرد و دربارهٔٔ خداوند طبقهٔ بعد را اِخبار خواهند نمود.
31  ایشان خواهند آمد و از عدالت او خبر خواهند داد قومی را که متولد خواهند شد، که او این کار کرده است.

اعمال رسولان ايش 10
34  پطرس زبان را گشوده، گفت، فی‌الحقیقت یافته‌ام که خدا را نظر به ظاهر نیست،
35  بلکه از هر امّتی، هر که از او ترسد و عمل نیکو کند، نزد او مقبول گردد.
36  کلامی را که نزد بنی‌اسرائیل فرستاد، چونکه به وساطت عیسی مسیح که خداوندِ همه است به سلامتی بشارت می‌داد،
37  آن سخن را شما می‌دانید که شروع آن از جلیل بود و در تمامی یهودیّه منتشر شد، بعد از آن تعمیدی که یحیی بدان موعظه می‌نمود،
38  یعنی عیسی ناصری را که خدا او را چگونه به روح‌القدس و قوّت مسح نمود که او سیر کرده، اعمال نیکو بجا می‌آورد و همه مقهورین ابلیس را شفا می‌بخشید زیرا خدا با وی می‌بود.
39  و ما شاهد هستیم بر جمیع کارهایی که او در مرزوبوم یهود و در اورشلیم کرد که او را نیز بر صلیب کِشیده، کُشتند.
40  همان کس را خدا در روز سوم برخیزانیده، ظاهر ساخت،
41  لیکن نه بر تمامی قوم بلکه بر شهودی که خدا پیش برگزیده بود، یعنی مایانی که بعد از برخاستن او از مردگان با او خورده و آشامیده‌ایم.

لوقا ايش 24

13  و اینک، در همان روز دو نفر از ایشان می‌رفتند به سوی قریهای که از اورشلیم به مسافتِ شصت تیر پرتاب دور بود و عِموآس نام داشت.
14  و با یکدیگر از تمام این وقایع گفتگو می‌کردند.
15  و چون ایشان در مکالمه و مباحثه می‌بودند، ناگاه خودِ عیسی نزدیک شده، با ایشان همراه شد.
16  ولی چشمان ایشان بسته شد تا او را نشناسند.
17  او به ایشان گفت، چه حرفهااست که با یکدیگر می‌زنید و راه را به کدورت می‌پیمایید؟
18  یکی که کَلِیُوپاس نام داشت در جواب وی گفت، مگر تو در اورشلیم غریب و تنها هستی و از آنچه در این ایّام در اینجا واقع شد واقف نیستی؟
19  به ایشان گفت، چه چیز است؟ گفتندش، دربارهٔ عیسی ناصری که مردی بود نبی و قادر در فعل و قول در حضور خدا و تمام قوم،
20  و چگونه رؤسای کَهَنه و حکّامِ ما او را به فتوای قتل سپردند و او را مصلوب ساختند.
21  امّا ما امیدوار بودیم که همین است آنکه می‌باید اسرائیل را نجات دهد. و علاوه بر این همه، امروز از وقوع این امور روز سوم است،
22  و بعضی از زنان ما هم ما را به حیرت انداختند که بامدادان نزد قبر رفتند،
23  و جسد او را نیافته، آمدند و گفتند که فرشتگان را در رؤیا دیدیم که گفتند او زنده شده است.
24  و جمعی از رفقای ما به سر قبر رفته، آن چنانکه زنان گفته بودند یافتند، لیکن او را ندیدند.
25  او به ایشان گفت، ای بی‌فهمان و سستدلان از ایمان آوردن به آنچه انبیا گفته‌اند.
26  آیا نمی‌بایست که مسیح این زحمات را بیند تا به جلال خود برسد؟
27  پس از موسی و سایر انبیا شروع کرده، اخبار خود را در تمام کتب برای ایشان شرح فرمود.
28  و چون به آن دهی که عازم آن بودند رسیدند، او قصد نمود که دورتر رود.
29  و ایشان الحاح کرده، گفتند که با ما باش. چونکه شب نزدیک است و روز به آخر رسیده. پس داخل گشته، با ایشان توقّف نمود.
30  و چون با ایشان نشسته بود، نان را گرفته، برکت داد و پاره کرده، به ایشان داد.
31  که ناگاه چشمانشان باز شده، او را شناختند. و در ساعت از ایشان غایب شد.
32  پسبا یکدیگر گفتند، آیا دل در درون ما نمیسوخت، وقتی که در راه با ما تکلّم می‌نمود و کتب را بجهت ما تفسیر می‌کرد؟
33  و در آن ساعت برخاسته، به اورشلیم مراجعت کردند و آن یازده را یافتند که با رفقای خود جمع شده
34  می‌گفتند، خداوند در حقیقت برخاسته و به شمعون ظاهر شده است.
35  و آن دو نفر نیز از سرگذشت راه و کیفیت شناختن او هنگام پاره کردن نان خبر دادند.

Cantonese

詩篇 22 章 [Cantonese]

22 我要將你的名傳與我的弟兄.在會中我要讚美你。
23 你們敬畏耶和華的人、要讚美他.雅各 的後裔、都要榮耀他.以色列 的後裔、都要懼怕他。
24 因為他沒有藐視憎惡受苦的人.也沒有向他掩面.那受苦之人呼籲的時候、他就垂聽。
25 我在大會中讚美你的話、是從你而來的.我要在敬畏耶和華的人面前還我的願。
26 謙卑的人必喫得飽足.尋求耶和華的人必讚美他.願你們的心永遠活著。
27 地的四極都要想念耶和華、並且歸順他.列國的萬族、都要在你面前敬拜。
28 因為國權是耶和華的.他是管理萬國的。
29 地上一切豐肥的人、必喫喝而敬拜.凡下到塵土中不能存活自己性命的人、都要在他面前下拜。
30 他必有後裔事奉他.主所行的事必傳與後代。
31 他們必來把他的公義傳給將要生的民、言明這事是他所行的。

使徒行傳 10 章 [Cantonese]
34 彼得 就開口說、我真看出 神是不偏待人.
35 原來各國中、那敬畏主行義的人、都為主所悅納。
36  神藉著耶穌 基督 (他是萬有的主)傳和平的福音 、將這道賜給以色列 人。
37 這話在約翰 宣傳洗禮以後、從加利利 起、傳遍了 猶太 
38   神怎樣以 聖靈和能力、膏拿撒勒人耶穌、這都是你們知道的.他周流四方行善事、醫好凡被魔鬼壓制的人.因為 神與他同在。
39 他在 猶太 人之地、並耶路撒冷 、所行的一切事、有我們作見證.他們竟把他掛在木頭上殺了。
40 第三日 神叫他復活、顯現出來、
41 不是顯現給眾人看、乃是顯現給 神預先所揀選為他作見證的人看、就是我們這些在他從死裡復活以後、和他同喫同喝的人。

路加福音 24 章 [Cantonese]
13 正當那日、門徒中有兩個人往一個村子去、這村子名叫以馬忤斯、離耶路撒冷 約有二十五里。
14 他們彼此談論所遇見的這一切事。
15 正談論相問的時候、耶穌 親自就近他們、和他們同行。
16 只是他們的眼睛迷糊了、不認識他。
17 耶穌 對他們說、你們走路彼此談論的是甚麼事呢.他們就站住、臉上帶著愁容。
18 二人中有一個名叫革流巴的、回答說、你在耶路撒冷 作客、還不知道這幾天在那裡所出的事麼。
19 耶穌 說、甚麼事呢.他們說、就是拿撒勒人耶穌的事.他是個先知、在 神和眾百姓面前、說話行事都有大能。
20 祭司長和我們的官府、竟把他解去定了死罪、釘在十字架上。
21 但我們素來所盼望要贖以色列 民的就是他。不但如此、而且這事成就、現在已經三天了。
22 再者、我們中間有幾個婦女使我們驚奇、他們清早到了墳墓那裡.
23 不見他的身體、就回來告訴我們說、看見了天使顯現、說他活了。
24 又有我們的幾個人、往墳墓那裡去、所遇見的、正如婦女們所說的、只是沒有看見他。
25 耶穌 對他們說、無知的人哪.先知所說的一切話、你們的心、信得太遲鈍了。
26 基督 這樣受害、又進入他的榮耀、豈不是應當的麼。
27 於是從摩西 和眾先知起、凡經上所指著自己的話、都給他們講解明白了。
28 將近他們所去的村子、耶穌 好像還要往前行。
29 他們卻強留他說、時候晚了、日頭已經平西了、請你同我們住下罷。耶穌 就進去、要同他們住下。
30 到了坐席的時候、耶穌 拿起餅來、祝謝了、擘開、遞給他們。
31 他們的眼睛明亮了、這纔認出他來.忽然耶穌 不見了。
32 他們彼此說、在路上、他和我們說話、給我們講解聖經的時候、我們的心豈不是火熱的麼。
33 他們就立時起身、回耶路撒冷 去、正遇見十一個使徒、和他們的同人、聚集在一處.
34 說、主果然復活、已經現給西門 看了。
35 兩個人就把路上所遇見、和擘餅的時候怎麼被他們認出來的事、都述說了一遍。